Vandaag, vrijdag 24 mei 2024 is het precies 5 jaar geleden dat ik besloot om mijn baan op te zeggen. Het besluit diende zich aan als een donderslag bij heldere hemel. Ik speelde al langer met het idee om voor mezelf te beginnen en was voorzichtig begonnen met voorbereidingen, Maar op dat moment, op vrijdag 24 mei 2019 wist ik: Dit wil ik! En niet over een paar maanden, maar ik wil het nu. Dit was het moment om in het diepe te springen.
Het was het laatste weekend van het 1e jaar van “Ode an die Freude”, de opleiding tot stembevrijder, tijdens de Latifa-meditatie. De opleiding was voor mij de eerste stap in mijn transformatie van een Wandelend Hoofd, naar meer voelen en veel meer mijn intuïtie volgen. Dit ene moment is voor mij een belangrijke mijlpaal in het durven vertrouwen op mijn intuïtie.
De maandag na het weekend vertrok ik met veel zenuwen in mijn lijf en een opzegbrief naar mijn werk. Het is het engste én het meest bevrijdende is wat ik ooit heb gedaan en ik ben nog altijd blij dat ik deze stap heb gezet. Het heeft ruimte gemaakt om me te blijven ontwikkelen. Steeds opnieuw is er de uitdaging om een nieuwe stap te zetten in het onbekende.
Jan Kortie (de grondlegger van stembevrijding) zei tijdens de opleiding dat je weet dat je goed zit als je iets wil gaan doen waarvan je hart gaat zingen én klamme handjes krijgt. Dan weet je dat het er wezenlijk toe doet. Ik moet daar vaak aan denken als ik iets wil doen wat ik spannend vind. Hoe is dat voor jou? Waar gaat jouw hart van zingen? En is er iets wat je nog tegenhoudt?
